Στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών: Ανάγκη, ή επικίνδυνη υπερβολή;

Σήμερα η κυβέρνηση ανακοίνωσε την πρόθεσή της να χρησιμοποιήσει στρατόπεδα του ελληνικού στρατού για την προσωρινή (;) εγκατάσταση-στάθμευση (όπως θέλετε πείτε το) των λαθρομεταναστών πριν την επαναπροώθησή τους στα σύνορα.

Ομολογώ ότι όταν διάβασα την σχετική είδηση ένιωσα μια ανατριχίλα. "Στρατόπεδα συγκέντρωσης;" σκέφτηκα...μήπως το παρατραβάμε βρε παιδιά; Ναι μεν να καθαρίσουμε την Αθήνα από άστεγους μετανάστες που τριγυρνούν ψάχνοντας δουλειά, και όταν δε βρίσκουν να καταφεύγουν σε περίεργες μεθόδους για να βγάλουν το ψωμί τους. Ναι στην επαναπροώθηση, ναι στην μετεγκατάσταση, ναι στα προγράμματα ενσωμάτωσης...αλλά στρατόπεδα συγκέντρωσης;

Θα μου πείτε βέβαια, "μα είναι τόσοι πολλοί, που δεν τους χωράνε τα κρατητήρια"...δεν μπορώ να διαφωνήσω με αυτό. Το πρόβλημα όμως είναι σε πρώτη φάση καθαρά συμβολικό, με φόντα όμως να εξελιχθεί σε μια πολύ άσχημη κατάσταση. Γιατί αν με πείσει η κυβέρνηση ότι θα μένουν εκεί προσωρινά, μερικές μέρες ας πούμε, έτσι ώστε να μαζεύονται κάμποσοι για μαζική επαναπροώθηση, άντε να το δεχτώ. Το πρόβλημα όμως στην Ελλάδα, ως γνωστόν, είναι ότι "ουδέν μονιμότερο του προσωρινού". Είναι πάρα πολύ πιθανόν ότι, είτε στο κοντινό είτε στο πιο μακρινό μέλλον, για λόγους γραφειοκρατικούς ή διπλωματικής ασυνεννοησίας, οι άνθρωποι αυτοί να καταλήξουν κλεισμένοι στα στρατόπεδα αυτά για πολύ περισσότερο καιρό απ' όσο η συνείδησή μας θα το επέτρεπε. Και πιστέψτε με, όταν ένας άνθρωπος είναι κλεισμένος σε ένα χώρο, ακόμα και αν το θέλησε να κλειστεί με δικιά του πρωτοβουλία επειδή εκεί θα βρει κρεβάτι σκεπή και φαΐ, παρ' όλα αυτά από ένα σημείο και μετά θα απαιτήσει να φύγει. Σε κανέναν δεν αρέσει η φυλακή, όσο "βολική" και αν είναι στην αρχή. Και τότε τι θα γίνει; Μήπως καταλήξουμε να δούμε φριχτές εικόνες μεταναστών να εξεγείρονται προσπαθώντας να αποδράσουν, και τους στρατιώτες μας να τους χτυπούν με τον υποκόπανο για να τους κρατήσουν μέσα;

Υπάρχουν και άλλοι κίνδυνοι. Μήπως στα στρατόπεδα αυτά, όντας γεμάτα με λαθρομετανάστες χωρίς δικαιώματα, χωρίς ταυτότητες, χωρίς στον ήλιο μοίρα, χωρίς κανέναν απολύτως να τους υπερασπίσει, χωρίς να ξέρουν τη γλώσσα, γίνουν αντικείμενο κακομεταχείρισης από τον οποιοδήποτε ΕΠΟΠ ή άλλο φρουρό; Ακόμα θυμάμαι τον φρουρό εκείνο του λιμενικού που σε μια βραχονησίδα όπου είχαν συλλάβει λαθρομετανάστες είχε βάλει έναν από αυτούς να του καθαρίζει τις μπότες...Μήπως σε ένα στρατόπεδο, μακριά από τις κάμερες, λάβουν χώρα ακόμα χειρότερες και εξευτελιστικές καταστάσεις; Μήπως, χωρίς να το θέλουμε, καταλήξουμε στο τέλος να φτιάξουμε ένα μικρό Γκουαντάναμο ή Άμπου Γκράιμπ;

Αλλά ακόμα και αν όλα πάνε σχετικά καλά...η ίδια η εικόνα, η ίδια η σκέψη, η ίδια η ιδέα ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης είναι απωθητική και προκλητική. Ακόμα και αν όλα πάνε καλά, δημοσιογράφοι και κάμερες θα κρέμονται έξω από τα στρατόπεδα αυτά και θα μεταδίδουν εικόνες, θα κάνουν ρεπορτάζ, και αναλόγως με τον πολιτικό προσανατολισμό του ΜΜΕ που εκπροσωπούν μπορεί να ρίχνουν και λάδι στην φωτιά με τα ρεπορτάζ τους, και να οξύνουν ακόμα περισσότερο ένα ήδη οξυμένο πολιτικό κλίμα.

Είναι αλήθεια τα στρατόπεδα συγκέντρωσης κάτι που το θέλουμε; Είναι πραγματικά η μοναδική λύση; Ομολογώ ότι για το δεδομένο μεγάλο αριθμό λαθρομεταναστών που θα μαζευτούν ξαφνικά για επαναπροώθηση δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια άλλη λύση. Χειρότερα θα ήταν αν τους χώνανε σε αποθήκες, χειρότερα θα ήταν αν τους πετούσαν σε αμπάρια, χειρότερα θα ήταν αν τους έκλειναν σε μάντρες, ενώ ένα στρατόπεδο είναι εκ κατασκευής σχεδιασμένο για να καλύψει τις ανάγκες διαβίωσης μιας μεγάλης ομάδας ανθρώπων. Η λογική μου αυτό μου φωνάζει. Η καρδιά μου όμως σχίζεται και μόνο στο άκουσμα της φράσης "στρατόπεδο συγκέντρωσης", και ακόμα περισσότερο όταν οι εικόνες με λαθρομετανάστες πίσω από συρματοπλέγματα θα αρχίσουν να προβάλλονται από τα κανάλια. Γιατί αυτά δεν είναι τα συρματοπλέγματα που θα τους εμποδίσουν να μπούνε σε μια χώρα που δεν τους αφορούσε ποτέ και δεν τους αφορά, την δικιά μας. Είναι τα συρματοπλέγματα που τους στερούν το στοιχειώδες δικαίωμα να κινούνται ελεύθερα στον άμεσα παρακείμενό τους χώρο. Τους στερεί ελευθερίες που οι καημένοι αυτοί άνθρωποι δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν όντας πεινασμένοι και ψάχνοντας για μια στέγη, ότι τις χρειάζονται. Θα νιώσουν όμως την έλλειψη όταν μπούνε μέσα, και τύχει να μείνουν για περισσότερο καιρό απ' όσο θα θελαν κλεισμένοι. Τότε να δω τι θα κάνουνε, και πως θα αντιδράσουμε.

(photo: πρωινή αναφορά στο στρατόπεδο Αuschwitz-Birkenau. πηγή: Μουσείο Auschwitz-Birkenau)