Πολύ Οικολόγοι Πράσινοι με λίγο από Άγιον Όρος

Δύο ενδιαφέροντα άρθρα στην σημερινή Καθημερινή.

Το Σε άνοδο οι Οικολόγοι Πράσινοι της Δώρας Αντωνίου μας δίνει μια εικόνα για τα τεκταινόμενα σε αυτό το ανερχόμενο εξωκοινοβουλευτικό κόμμα, το οποίο έκανε την έκπληξη στην εκλογές του 2007 σπάζοντας το νοητό φράγμα του 1%, ενώ ένα χρόνο μετά οι δημοσκοπήσεις το δείχνουν να κυνηγάει το μαγικό 3% και την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Σε πολλούς ίσως φανεί ότι η επιτυχία του 2007 για τους Οικολόγους Πράσινους οφειλόταν αποκλειστικά στα ευκαιριακά εκλογικά κέρδη από τις μεγάλες πυρκαγιές στην Πελοπόννησο, και την μαζική εκροή ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ. Όσοι όμως είχαμε κάνει τον κόπο να κοιτάξουμε την ιστοσελίδα των Οικολόγων Πρασίνων διαπιστώσαμε ότι, συγκριτικά με όλους τους άλλους εξωκοινοβουλευτικούς σχηματισμούς που απεραντολογούσαν συνθηματολογικά, μίζερα και γραφικά, το κόμμα αυτό είχε να παρουσιάσει μια συγκροτημένη κυβερνητική πρόταση με λογική σκέψη και συνέχεια, ενίοτε και με συγκεκριμένες ιδέες, αλλά τέλος πάντων σε κάθε περίπτωση μπορούσε να συγκριθεί επάξια με τα κυβερνητικά προγράμματα των μεγάλων κομμάτων. Έδειχνε από τότε ότι αποτελούσε μια συγκροτημένη πολιτική κίνηση, ενώ επεδείκνυε μια υπευθυνότητα στον προγραμματικό του λόγο που δεν είχαμε συνηθίσει από τα αρρωστημένα αναρχο-αριστερίζοντα γραφικά οικολογικά μικροκινήματα που είχαμε γνωρίσει στο παρελθόν.

Ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν το ψήφισα ήταν το αδύναμο κεφάλαιο της οικονομικής πολιτικής στο κυβερνητικό του πρόγραμμα, το οποίο δεν έλεγε κάτι συγκεκριμένο, ούτε και έδινε έστω και μια γενική κατευθυντήρια γραμμή για το ποια πρόταση εξουσίας θα στήριζε μέσα στη βουλή.

Ως πάγια αρχή θεωρώ ότι ποτέ δεν πρέπει να ψηφίζουμε κόμματα διαμαρτυρίας. Πρέπει να ψηφίζουμε κόμματα τα οποία έχουν ολοκληρωμένη κυβερνητική πρόταση. Το ότι ένα κόμμα δημοσκοπικά "δεν έχει ελπίδες να γίνει κυβέρνηση" δεν πρέπει να μας λέει απολύτως τίποτα. Εφόσον πάντα ενδέχεται κάποτε να αποτελέσει κομμάτι μιας κυβερνητικής συμμαχίας, τότε έχει τεράστια σημασία το ποια είναι η πρόταση εξουσίας που το κόμμα αυτό πρεσβεύει.

Οποιαδήποτε ψήφος εκφράζει αρνητισμό (γκρίνια, διαμαρτυρία κλπ) είναι κακή ψήφος, γιατί βασίζεται στη λογική του "δεν με ενδιαφέρει με τι θα το αλλάξετε, απλά αλλάξτε το" που είναι εξ' ορισμού κακή λογική. Ποτέ δεν πρέπει να δίνετε ως πολίτες λευκή εντολή! Πάντοτε πρέπει να ψηφίζουμε θετικά, δηλαδή να δίνουμε ψήφο έγκρισης σε συγκεκριμένες και ολοκληρωμένες πλουραλιστικές πολιτικές.

Η Οικολόγοι Πράσινοι δεν είναι κόμμα διαμαρτυρίας αλλά, τουλάχιστον με την εικόνα που σχημάτισα το 2007, απείχαν κατά τι από το να θεωρηθούν ένα κόμμα που εκπροσωπεί μια ολοκληρωμένη κυβερνητική πρόταση. Βρίσκονται όμως σε καλό δρόμο. Θα τους παρακολουθώ με ενδιαφέρον και, εκτός απροόπτου, θα επανέλθω σε αυτούς το αργότερο μέχρι τις Ευρωεκλογές του χρόνου.

Όσο για το δεύτερο αξιόλογο άρθρο της ημέρας, πρέπει πάντα να θυμόμαστε την δημοσιογραφική εκείνη αρχή ότι είδηση δεν είναι ότι σκύλος δάγκωσε άνθρωπο, αλλά ότι άνθρωπος δάγκωσε σκύλο. Που σημαίνει ότι αν δείτε μια τέτοια είδηση στα κανάλια, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι όλοι οι άνθρωποι δαγκώνουν σκύλους.

Και γιατί το λέω αυτό; Γιατί πολύ απλά το ότι ένας ηγούμενος μιας μονής, ή έστω κάποιοι κληρικοί διαπράττουν απατεωνιές, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αυτό χαρακτηρίζει και τους υπόλοιπους! Απλά, είναι ο απατεώνας παπάς που πουλάει στις ειδήσεις, άρα και προβάλλεται. Ο τίμιος δεν πουλάει, άρα τα κανάλια δεν ασχολούνται μαζί του. Είναι ο απατεώνας ο παπάς που, λόγω της σπανιότητάς του, είναι η είδηση!

Στο Ισχνή Φωνή από το Άγιον Όρος, στην Καθημερινή, ο αγιορείτης ιερομόναχος Μωυσής δίνει φωνή στον απλό μοναχό των υπολοίπων μονών του Αγίου Όρους, και το πως αυτοί βλέπουν, με τα δικά τους μάτια, τα τεκταινόμενα περί της μονής Βατοπεδίου, ενώ εκφράζουν το παράπονό τους για το πώς τα ΜΜΕ, ηθελημένα ή άθελα, επεκτείνουν αδικαιολόγητα την ανομία του ηγουμένου της Βατοπεδίου σε κάθε μονή και κάθε μοναχό της αγιορείτικης πολιτείας. Οφείλουμε να διαβάσουμε και αυτή την άποψη, την με τόσο πόνο εκπεφρασμένη.

ΥΓ: Και για να λάβω κι εγώ μέρος στο debate ΒατοπΕδίου vs ΒατοπΑΙδίου, συμπαρατάσσομαι με την εκδοχή της ΒατοπΕδίου με έψιλον. Με έψιλον ήταν γνωστή η μονή, εγώ έτσι την ήξερα εδώ και χρόνια. Αλλά ο μοναχός Εφραίμ την έκανε με αλφα γιώτα για να στηρίξει μια φανταστική ιστορία ότι η μονή και καλά διεκδικεί πρωτεία Μεγίστης επειδή και καλά το μοναστήρι ιδρύθηκε πρώτο εξ'αιτίας της ευγνωμοσύνης ενός Βυζαντινού άρχοντα για την σωτηρία του πΑΙδιού του από πνιγμό στην περιοχή κανα δυο αιώνες πριν ιδρυθεί η Μεγίστη Λαύρα. Κανονικά, κατά τη γνώμη μου, είναι Βατοπεδίου (Βατο-πέδιο, εξ'αιτίας της τοποθεσίας που η μονή είναι χτισμένη). Οποιεσδήποτε διορθώσεις και παρατηρήσεις για το ζήτημα είναι ευπρόσδεκτες.

Κυκλοφοριακό: Επώδυνες αλλά απαραίτητες λύσεις

Είναι απορίας άξιον το πως η κυβέρνηση και οι δήμοι αδυνατούν να ρυθμίσουν το κυκλοφοριακό πρόβλημα όχι μόνο της πρωτεύουσας, αλλά και άλλων δήμων της χώρας, όπως η Θεσσαλονίκη. Μιλάμε για ένα από τα πιο πιεστικά καθημερινά προβλήματα ενός πολίτη, η λύση του οποίου θα απέδιδε μεγάλα εκλογικά κέρδη σε όποια κυβέρνηση κατάφερνε να κάνει κάτι για αυτό. Το πολιτικό κίνητρο υπάρχει λοιπόν, αλλά καμία έμπρακτη προθυμία δεν έχει εκδηλωθεί για την επίλυσή του από κανέναν ιθύνοντα. Λόγια για να λέμε είναι οι "ευχές" τους, αλλά κανένα συγκροτημένο σχέδιο δεν έχει εφαρμοστεί στην πράξη. Οι λόγοι είναι πολλοί, και ως επί το πλείστον όχι πολύ τιμητικοί για τις νοοτροπίες του πολιτικού μας συστήματος, αλλά και της κοινωνίας γενικότερα.

Το πρώτο σημαντικό πρόβλημα είναι ο τρόπος με τον οποίο το πολιτικό μας σύστημα διαχειρίζεται τον τετραετή εκλογικό κύκλο. Από τη φύση της η επίλυση του κυκλοφοριακού απαιτεί μέτρα τα οποία στην πρώτη αρχική περίοδο εφαρμογής τους απαιτούνε χρηματικό κόστος, αλλά και γερά νεύρα από τους πολίτες οι οποίοι θα πρέπει να μάθουν να ξεβολεύονται από κακές κυκλοφοριακές συνήθειες. Το κυκλοφοριακό, δηλαδή, εντάσσεται στην κατηγορία εκείνη των προβλημάτων των οποίων η επίλυση πρέπει να ξεκινήσει στην αρχή μιας κυβερνητικής θητείας, έτσι ώστε τα οφέλη της να μπορούν να γίνουν αντιληπτά στο τέλος της, και έτσι να έχουν το εκλογικό όφελος που κάθε κυβέρνηση αναζητά.

Δυστυχώς όμως, τα δυο κόμματα εξουσίας της χώρας μας χαραμίζουν άδικα τα πρώτα ένα-δυο χρόνια της θητείας τους, απολαμβάνοντας τις χαρές τις κατακτηθείσας εξουσίας. Υπουργοί και δήμαρχοι "χαλαρώνουν" απαράδεκτα, αντί να κάνουν δουλειά το παίζουν "βεντέτες" σε κοινωνικές εκδηλώσεις, πουλάνε μούρη, και γενικότερα επιδίδονται σε όλες εκείνες τις δραστηριότητες που η πλειοψηφία των Ελλήνων θα έκανε αν κέρδιζε το Λόττο. Μετά, στη δεύτερη διετία της θητείας τους και με τις εκλογές να πλησιάζουν, συνειδητοποιούν ότι δεν τους συμφέρει να ξεκινήσουν μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές οι οποίες έχουν πολιτικό κόστος στην αρχή αλλά κοινωνικά (άρα και πολιτικά) οφέλη σε βάθος χρόνου, γιατί πολύ απλά οι πολίτες δεν θα προλάβουν να γευτούν τα οφέλη πριν τις εκλογές, και θα τους καταψηφίσουν λόγω της ταλαιπωρίας που θα έχουν υποστεί στο ενδιάμεσο.

Από την άλλη, μια συντονισμένη και καλοσχεδιασμένη παρέμβαση στο κυκλοφοριακό στην αρχή μιας κυβερνητικής θητείας προϋποθέτει την υιοθέτηση ενός λεπτομερούς σχεδίου επίλυσής του ΠΡΙΝ από τις εκάστοτε εκλογές, έτσι ώστε να μπορεί αυτό να εφαρμοστεί άμεσα με την ανάληψη της εξουσίας. Δυστυχώς όμως, τα πολιτικά μας κόμματα παρασάγγας απέχουν από το πρότυπο άλλων κομμάτων του ανεπτυγμένου κόσμου, τα οποία συντάσσουν πολύ συγκεκριμένο και λεπτομερές κυβερνητικό πρόγραμμα για όλους τους τομείς πριν καν αρχίσουν την προεκλογική τους εκστρατεία.

Στην Ελλάδα το σύνηθες είναι να συντάσσεται βιαστικά ένα πρόγραμμα στο πόδι, με γενικόλογες αοριστίες χωρίς καμία πρακτική εφαρμογή. Τη μοναδική αναφορά στο συγκοινωνιακό που θα βρείτε σε ένα προεκλογικό πρόγραμμα οποιουδήποτε κόμματος είναι " ...να προωθήσουμε τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς..." το οποίο, πρακτικά, δεν λέει απολύτως τίποτα! Είναι μια ξεπατικωμένη φράση γενικής αποδοχής, που είναι απλά μια ευχή! Αυτό που θα έπρεπε να βλέπουμε στα κυβερνητικά προγράμματα των κομμάτων μας είναι συγκοινωνιακές μελέτες και καταρτισμένα λεπτομερή σχέδια συγκοινωνιακών παρεμβάσεων με προϋπολογισμούς και χρονοδιαγράμματα, όχι γενικόλογες φρασεολογίες της μιας σειράς.

Αυτό που συμβαίνει, τελικά, είναι οι μελέτες να παραγγέλνονται αφού τα κόμματα έλθουν στην εξουσία, και όταν αυτές ολοκληρωθούν η πρώτη κυβερνητική διετία έχει ήδη περάσει, και το όποιο σχέδιο έχει καταρτιστεί κλειδώνεται σε ένα συρτάρι για μετά τις εκλογές. Με το που γίνονται οι επόμενες εκλογές μπορεί να βγει καινούργιο κόμμα στην εξουσία με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Δημιουργείται έτσι ένας αέναος φαύλος κύκλος απραξίας και αλλεπάλληλων ανεφάρμοστων συγκοινωνιακών προτάσεων και εν τέλει ποτέ δεν γίνεται τίποτα. Όποιες προτάσεις καταφέρνουν να εξέλθουν από αυτόν τον κυκεώνα, βραχυκυκλώνονται και μπλοκάρονται εν μέσω απίστευτης γραφειοκρατίας, λαϊκών αντιδράσεων, δικαστικών προσφυγών και ένα σορό άλλων εμποδίων που η αντιδραστική κοινωνία μας και ο τριτοκοσμικός κρατικός μηχανισμός μας δημιουργούν, το κόστος του έργου εκτινάσσεται στα ύψη, η σχέση κόστους οφέλους μετά από τόσα χρόνια έχει ανατραπεί ανεπανόρθωτα, ενώ το ίδιο το έργο μετά από τόση καθυστέρηση μπορεί να είναι πια παρωχημένο, είτε τεχνολογικά, είτε εξαιτίας αλλαγής των συγκοινωνιακών δεδομένων της πόλης στο μεγάλο χρονικό διάστημα που έχει παρέλθει.

Όμως δεν φταίει μόνο ο κρατικός μας μηχανισμός. Φταίει και η νοοτροπία των ίδιων των πολιτών, του ίδιου του Έλληνα, ο οποίος, σαν κακομαθημένο μωρό, αδυνατεί να αποχωριστεί το αγαπημένο του αυτοκίνητο, και είναι εχθρικά διατεθειμένος απέναντι σε οποιοδήποτε μέτρο επιχειρεί να εκθρονίσει το αυτοκίνητο σαν το κύριο μέσο μεταφοράς. Το μόνο που του αρέσει να βλέπει, και το μοναδικό που η περιορισμένη νοημοσύνη του μπορεί να συλλάβει ως συγκοινωνιακή παρέμβαση, είναι δρόμοι, περισσότεροι δρόμοι, και πλατύτεροι δρόμοι, δρόμοι παντού! Οτιδήποτε επιβεβαιώνει την κυριαρχία του αυτοκινήτου! Όλα αυτά όμως χωρίς να συνειδητοποιεί ότι οι περισσότεροι και πλατύτεροι δρόμοι δεν οδηγούνε πουθενά. Ο μεγαλύτερος, και άρα πιο άνετος δρόμος δημιουργεί κίνητρο για ακόμα περισσότερα αυτοκίνητα! Κανείς δεν θέλει να πάει οπουδήποτε με ένα μέσο μαζικής μεταφοράς ή ένα δίκυκλο αν μπορεί να πάει γρήγορα, άνετα και φτηνά με το δικό του αυτοκίνητο. Εν τέλει, ο φαρδύτερος δρόμος θα δημιουργήσει κίνητρο στον πολίτη να προτιμήσει το αυτοκίνητο περισσότερο απ' ότι πριν, άρα θα έχουμε περισσότερα και φαρδύτερα (για λόγους προσωπικής άνεσης) οχήματα στο δρόμο και, ω του θαύματος, ο καινούργιος και φαρδύτερος δρόμος έχει και πάλι μποτιλιάρισμα! Ξοδέψαμε τόσα και τόσα χρήματα για το ίδιο αποτέλεσμα. Και πολλαπλασιάσαμε και την μόλυνση της ατμόσφαιρας στην πορεία! Μια παλιά και πονεμένη ιστορία, άλλος ένα φαύλος αναπτυξιακός κύκλος, που δεν τελειώνει ποτέ. Ποιος πολιτικός θα τολμήσει να αντιταχθεί επιτέλους σε αυτή τη βαθιά ριζωμένη σύνδεση του Έλληνα με το αυτοκίνητο;

Κάνω την ρητορική αυτή ερώτηση, γιατί κάτι που δύσκολα συνειδητοποιεί ο κόσμος είναι ότι κανένα μέτρο δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικό για το κυκλοφοριακό αν δεν περιοριστεί πρώτα ενεργά η χρήση του αυτοκίνητου. Όλες οι πετύχημένες συγκοινωνιακές παρεμβάσεις που έχουν γίνει στο εξωτερικό πέτυχαν γιατί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ("κολονάκια", συγκεκριμένες ώρες και μέρες χρήσης για μεγάλα οχήματα, διόδια εισόδου στο κέντρο) περιόρισαν και αποθάρρυναν ενεργά τη χρήση του αυτοκινήτου. Καμία λεωφορειολωρίδα δεν θα μείνει απάτητη αν υπάρχουν χιλιάδες στριμωγμένοι και αγανακτισμένοι οδηγοί στη διπλανή λωρίδα. Ούτε και κανένας ποδηλατοδρόμος! Κανένα τραμ δεν θα κερδίσει ποτέ επιβάτες όταν χιλιάδες αγανακτισμένοι οδηγοί θα απαιτούν μαζικά, ρητά, και εκλογικά απειλητικά προτεραιότητα σε κάθε διασταύρωση (γιατί νομίζετε ότι δεν εφαρμόζεται το "πράσινο κύμα" στο τραμ;). Και το μετρό δεν είναι σωτηρία! Οι μεγάλες πόλεις του κόσμου που έχουν μετρό και ταυτόχρονα απίστευτα μποτιλιαρίσματα, κάτι ξέρουν γι' αυτό!

Οι αμετανόητοι οδηγοί, φυσικά, ωρύονται! Αυτό που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει είναι ότι είναι άκρως προβληματικό πια να θεωρούμε "δικαίωμά" μας το να καταλαμβάνουμε 10 τετραγωνικά μέτρα δημοσίου χώρου με το αυτοκίνητό μας, μόνο και μόνο για να νιώθουμε "λίγο πιο άνετα" (!;) στην μετακίνησή μας. Στην πραγματικότητα, η "μούρη" και κυρίως το να "μην χάσουμε μούρη" είναι ο λόγος πίσω από τη συχνή χρήση του αυτοκινήτου. Μια "μούρη" που κοστίζει σε κάθε έναν οδηγό ξεχωριστά χιλιάδες ευρώ ετησίως σε βενζίνη και έξοδα συντήρησης του οχήματος, χιλιάδες χαμένες ώρες σε μποτιλιαρίσματα, αυξημένη πιθανότητα σοβαρού τροχαίου και πέντε χρόνια χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής εξ'αιτίας των καυσαερίων στην ατμόσφαιρα. Πόση μα πόση "μούρη" μπορεί να πουλάς εγκλωβισμένος στην Κατεχάκη, αναπνέοντας καυσαέριο, και με το πορτοφόλι σου να αδειάζει για την όλο και ακριβότερη βενζίνη; Ειλικρινά καμία..για λύπηση είσαι, φίλε οδηγέ, όχι για θαυμασμό.

Το πιο "μοντέρνο" μέτρο, το οποίο ξεσηκώνει και τη μεγαλύτερη θύελλα αντιδράσεων, είναι τα διόδια για την είσοδο στο κέντρο της πόλης. Εδώ, ξυπνάνε και οι παράλογες αριστερές καταβολές του Έλληνα, του τύπου "γιατί να μπορούνε οι ματσωμένοι να πηγαίνουν με το αμάξι τους στο κέντρο της πόλης, κι εγώ όχι;", ένα επιχείρημα τόσο αξιοθρήνητο, που μόνο με το "γιατί οι πλούσιοι να μπορούν να αγοράζουν χαβιάρι κι εγώ όχι" ή με το "γιατί οι πλούσιοι να μπορούν να έχουν το δικό τους lear jet κι εγώ όχι" μπορούν να συγκριθούν.

Η απάντηση είναι πολύ απλή. Κάποια αγαθά, από την φύση τους, τελούν σε σχετική σπανιότητα. Το κόστος κατασκευής ενός lear jet είναι τέτοιο που μόνο ένας πλούσιος μπορεί να το έχει. Το ίδιο και το χαβιάρι. Ε, λοιπόν, η άνετη εισοδος με αμάξι στο κέντρο της πόλης, είναι και αυτή ένα αγαθό που, πια, τελεί σε σπανιότητα. Δεν υπάρχει πια σαν αγαθό! Το θέμα είναι ότι όλοι θέλουν να το αποκτήσουν. Εφόσον το αγαθό αυτό τελεί σε σπανιότητα, πρέπει να τιμολογηθεί, έτσι ώστε η χρήση του να γίνεται με τον οικονομικότερο τρόπο από όσους το έχουν πραγματικά ανάγκη, και από εκείνους οι οποίοι συνεισφέρουν περισσότερο στην παραγωγική διαδικασία. Ένα τέτοια μέτρο θα ενθαρρύνει πχ, με φυσικό τρόπο τη χρήση ενός αμαξιού από τέσσερις εργαζόμενους που πάνε στη δουλειά τους στο κέντρο, μοιραζόμενοι το κόστος μεταφοράς, μειώνοντας το πλήθος των αυτοκινήτων στο δρόμο. Πόσα και πόσα αμάξια, που πιάνουν τόσο μα τόσο χώρο, δεν μεταφέρουν μόνο έναν επιβάτη (τον οδηγό) μέσα; Δεν είναι αυτό παράλογο; Τα διόδια, επίσης, θα περιόριζαν την επιπόλαιη χρήση του αυτοκινήτου για μετακινήσεις. Ένα οδηγός θα έχει κίνητρο να χρησιμοποιεί το αμάξι του μόνο αν πραγματικά το χρειάζεται, και όχι επιπόλαια τη στιγμή που για να κάνει αυτό που θέλει μπορεί να χρησιμοποιήσει μέσα μαζικής μεταφοράς.

Το ξαναυπενθυμίζω για όσους δεν το έχουν συνειδητοποιήσει: η άνετη είσοδος με αυτοκίνητο στο κέντρο είναι πια αγαθό εν σπανιότητα! Κατά συνέπεια δεν αποτελεί πια δικαίωμα του καθενός, και εφόσον αυτό το αγαθό για κάποιους και κάποιες φορές είναι απαραίτητο, η παροχή του αγαθού αυτού πρέπει να ρυθμιστεί. Το αποτελεσματικότερο "φίλτρο", που θα ξεχωρίζει ποια είναι και ποια δεν είναι υπέυθυνη χρήση του περιορισμένου αυτού αγαθού, είναι ένας φόρος εισόδου στο κέντρο, δηλαδή τα διόδια.

Τα πάντα, λοιπόν, σε σχέση με το κυκλοφοριακό, είναι θέμα νοοτροπίας, τόσο του πολιτικού μας κόσμου, όσο και του καθενός. Αποτελεσματικότερος πολιτικός προγραμματισμός και καλύτερη νοοτροπία από τον καθένα μας είναι αυτό που χρειάζεται για να αλλάξει το κυκλοφοριακό προς το καλύτερο. Και τα δυο μας λείπουν.

Ένα ενδιαφέρον μικρό αφιέρωμα για το κυκλοφοριακό της Αθήνας, που αποτέλεσε και την αφορμή για αυτό το post, μπορείτε να βρείτε στην Καθημερινή της Κυριακής, μέ σχετικά άρθρα από τον Γιάννη Ελαφρό, και τους συγκοινωνιολόγους Γιάννη Χάνδανο και Θάνο Βλαστό (κάντε κλικ στα ονόματα για τα σχετικά άρθρα)

Μονή Βατοπεδίου, η συντεχνία των εφοριακών, Κόκκαλης-Stazi-Siemens, Συνέντευξη Διαμαντοπούλου

Μια επιλογή ωραίων άρθρων στην σημερινή Καθημερινή της Κυριακής.

Αφιέρωμα στην Μονή Βατοπεδίου και τις κοσμικές της δραστηριότητες. Τα πεπραγμένα του ηγούμενου Εφραίμ θα ζήλευαν CEO's παγκοσμίου κλάσης. Πολύ διαφωτιστικές αποκαλύψεις σε τρία άρθρα της Μαριλής Μαργωμένου ( Βατοπέδι, η μονή των ισχυρών πιστών , Βαθιά πίστη στον θεό, επένδυση στην γη , Και ελικόπτερο για υψηλούς προσκυνητές )

Οι εκβιασμοί και χρηματισμοί εφοριακών, σαράκι στη ραχοκοκκαλιά των εσόδων του προϋπολογισμού, ένα επίσης άκρως ενδιαφέρον άρθρο για την ανεξέλεγκτη συντεχνία που έχουν στήσει οι εφορίες, ένα άρθρο του Ν.Νικολάου

Ο πάντοτε έγκυρος Τάσος Τέλλογλου στο Από τα πορτοκάλια και την Ιντρακομ στα "μαύρα ταμεία" ρίχνει φως στις σχέσεις Κόκκαλη με τη στάζι και τον ανταγωνισμό της Ιντρακόμ με την Siemens για τις μίζες της εποχής.

Τέλος, μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη της Α.Διαμαντοπούλου όπου μιλά για τον τομέα ευθύνης της, την παιδεία, και, τι άλλο άραγε, το πολύπαθο ΠΑΣΟΚ και τις εκλογικές του προοπτικές.

Δέκα μπαρούφες σε τρείς γραμμές. Υπάρχει καλύτερη Ελλάδα;

Σε άρθρο της στην Καθημερινή ("Υπάρχει καλύτερη Ελλάδα;") η Ξ.Κουναλάκη διαμαρτύρεται γιατί ο ξένος τύπος γράφει μόνο κακά λόγια για την Ελλάδα, και αποδίδει ευθύνες στους ξένους αρθρογράφους γιατί αγνοούν τα καλά και προβάλλουν μόνο τα κακά. Είναι από αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις στις οποίες μπορούμε να βρούμε δέκα μπαρούφες γραμμένες τη μια μετά την άλλη σε τρεις γραμμές, και να πάθουμε σοκ από την απότομη εισβολή βλακείας στον εγκέφαλό μας. Πιο συγκεκριμένα η Ξ. Κουναλάκη γράφει:

"Γιατί δεν προβάλλεται (από τον ξένο τύπο), για παράδειγμα, το αυξημένο ενδιαφέρον των Ελλήνων για τα περιβαλλοντικά προβλήματα της χώρας, η συζήτηση, που βρίσκεται σε εξέλιξη για την παιδεία, ο γόνιμος διάλογος για τον τρόπο αντίδρασης σε μία παράσταση της Επιδαύρου; Γιατί δεν παρουσιάζονται τα νέα ταλέντα στον χώρο της τέχνης, οι πρωτοπόροι Έλληνες επιστήμονες, η νέα γενιά πολιτικών ή ακαδημαϊκών;"

Αγαπητή κ.Κουναλάκη, νομίζω ότι ζείτε στον κόσμο σας!

"Αυξημένο ενδιαφέρον των Ελλήνων για τα περιβαλλοντικά προβλήματα"; Αστειεύεστε; Σας φαίνονται οι Έλληνες, που καταπατούν ασύστολα, που αφήνουν παντού σκουπίδια, που ο καθένας ξεχωριστά διαπράττει μύριες όσες περιβαλλοντικές παρανομίες, να ενδιαφέρονται γνήσια για το περιβάλλον; Μόνο κατ'ονομα! Στις δημοσκοπήσεις! Στα λόγια! Στο φανταστικό κόσμο που θα θέλαμε να ζούμε! Έτσι είναι οι Έλληνες, πάρτε το χαμπάρι! Άλλο το τι κάνουν, και άλλο το τι περηφανεύονται ότι θα θελαν να είναι! Που θα βασίσει ένα ξένο δίκτυο το "ενδιαφέρον" των Ελλήνων για το περιβάλλον; θα μας τρελάνετε τελείως;

"η συζήτηση που βρίσκεται σε εξέλιξη για την παιδεία". Πάλι εκτός τόπου και χρόνου!

Τους τελευταίους μήνες καμία συζήτηση για την παιδεία δεν γίνεται! Όταν γινόταν όμως, και γίνονταν οι διαδηλώσεις, τα ξένα κανάλια τα έδειξαν κανονικά! Η φράση "εκτός τόπου και χρόνου" στο λεξικό θα έπρεπε να έχει το άρθρο σας από δίπλα ως παράδειγμα!

"ο γόνιμος διάλογος για τον τρόπο αντίδρασης σε μια παράσταση της Επιδαύρου". Όχι καλή μου κ. Κουναλάκη, δεν νομίζω ότι αυτό το θέμα είναι αρκετά σημαντικό για να αξίζει να ασχοληθεί μαζί του το BBC στο 30λεπτο βραδινό του δελτίο. Είναι τόσο obscure ζήτημα, που ενδέχεται πολύς κόσμος, ακόμα και Έλληνες, να έβρισκαν ένα ντοκιμαντέρ για τους τρόπους ζευγαρώματος της σαύρας πιο ενδιαφέρον!

"τα νέα ταλέντα στον χώρο της τέχνης". Πολύ μεγάλη ιδέα έχετε κ. Κουναλάκη για την σύγχρονη ελληνική τέχνη! Τόσο μεγάλη, που πιστεύετε ότι κάθε χρόνο βγάζει ταλέντα παγκόσμιου ενδιαφέροντος στα οποία θα έπρεπε τα ξένα πρακτορεία να κάνουν ετήσιο αφιέρωμα! Σοβαρευτείτε! Είναι προφανές ότι δεν έχετε δει και πολύ ξένη τέχνη για να καταλάβετε πως ο μέσος καλλιτέχνης έξω είναι πολύ πιο ποιοτικός απ' ότι στην Ελλάδα Συγκρίνετε την ποιότητα μιας γκαλερί σύγχρονης τέχνης έξω με μιας στην Ελλάδα και ελάτε να μου πείτε! Πάτε μια βόλτα από το Ronnie Scotts στο Λονδίνο, ακούστε τα άγνωστα στην παγκόσμια σκηνή ταλέντα που κάνουν performance εκεί στη μικρή και φτηνή του σκήνη, και ελάτε να μου πείτε μετά αν ο μέσος ακριβοπληρωμένος μεγαλο-τραγουδίστρης στην Ελλάδα μπορεί να συγκριθεί με την αυτοπεποίθηση, τη χάρη και την φωνή των ασήμων που τραγουδούν εκεί.

"οι πρωτοπόροι Έλληνες επιστήμονες...η νέα γενιά ακαδημαϊκών". Σε περίπτωση που δεν το έχετε καταλάβει, κ. Κουναλάκη, οι "πρωτοπόροι Έλληνες επιστήμονες" διαπρέπουν σε μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικού, και όχι στην Ελλάδα. Αν έμεναν στην Ελλάδα, τίποτα δεν θα μπορούσαν να κάνουν (κατά γενική ομολογία)! Η πρωτοπορία τους, λοιπόν, είναι μισή επιτυχία δικιά τους, και μισή επιτυχία του ιδρύματος που τους φιλοξενεί. Ένα ξένο κανάλι, λοιπόν, δεν έχει τίποτε να πει ιδιαίτερο για τους Έλληνες επιστήμονες, και θα ήταν παράλογο να κάνει ένα ρεπορτάζ που να τους αποθεώνει. Που και που, τα πανεπιστήμιά μας βγάζουν και καμιά αξιόλογη έρευνα που δημοσιεύεται σε ξένα περιοδικά, αλλά τόσο αραιά που, ακριβός λόγο της αραιότητας τους, είναι μικρά νέα για τους έξω, και μεγάλα νέα για τους Έλληνες Όταν ένα ελληνικό κανάλι δείχνει μια-δυο φορές το χρόνο ρεπορτάζ για κάποια ανακάλυψη σε κάποιο ελληνικό πανεπιστήμιο, μην σας δημιουργείται η εντύπωση ότι υπάρχουν και άλλες...αυτές οι μια δυο είναι...όλες οι άλλες χιλιάδες έξω γίνονται. Πού το βρήκατε το θέμα για ξένη εφημερίδα;

"η νέα γενια πολιτικών". Αυτό τώρα τι είναι; ανέκδοτο;

Άρθρα σαν και αυτό της κ.Κουναλάκη, όσο και αν προσπαθεί προς το τέλος του άρθρου της να το διορθώσει, φανερώνουν στην καλύτερη περίπτωση προχειρότητα στο γράψιμο, και στη χειρότερη περίπτωση το κόμπλεξ του Έλληνα, του περιχαρακωμένου Έλληνα που νομίζει ότι κάποιος είναι, ότι η χώρα του είναι η χώρα των θεών, που πρέπει να στάζουν μέλη στο εξωτερικό για τις περιβαλλοντικές ευαισθησίες των πολιτών της (χα χα), και για την νέα γενικά των πολιτικών της (χριστός και παναγία...). Συνέλθετε! Έχετε χάσει κάθε μέτρο!

Στα άσχημα δημοσιεύματα για την Ελλάδα, κ Κουναλάκη, που αναφέρατε στο άρθρο σας, θα προσθέσω ακόμα ένα, που στην Ελλάδα αποσιωπήθηκε, αλλά είναι συγκλονιστικό. Το διάβασα σε εφημερίδα στο μετρό του Λονδίνου προχθές, την οποία δυστυχώς δεν κράτησα. Τον θάνατο από τροχαίο στους ελληνικούς δρόμους ενός διάσημου Βρετανού ποδηλάτη, ο οποίος με το ποδήλατό του έχει διατρέξει απ' άκρη σ' άκρη όλες τις ηπείρους και όλες τις χώρες, περνώντας από τα πιο επικίνδυνα μέρη και δρόμους του κόσμου, από απάτητες κορυφές, μονοπάτια δίπλα σε χαράδρες, χώρες ασιατικές, αφρικανικές ή της νοτίου Αμερικής με θεωρητικά χαοτικότερη οδική κυκλοφορία από τη δική μας, για να βρει το θάνατο μετά από τόσα χρόνια ταξιδιών σε τροχαίο ατύχημα με το ποδήλατό του σε ελληνικό δρόμο. Γιατί αυτό το απίστευτο, ντραπηκαν στην Ελλάδα να το παίξουν στην ειδήσεις, και κάποιος πρέπει να το πει!

Ένα ξένο κανάλι ή εφημερίδα, αναφέρει κάτι όταν συμβαίνει κάτι που ο πληθυσμός ή κομμάτι του πληθυσμού ενδιαφέρεται να μάθει, είτε για πρακτικούς λόγους (για τη δουλειά του, για τις διακοπές του), είτε εξ'αιτίας ενός εξαιρετικου συμβάντος ή κατάστασης, θετικής ή αρνητικής, που θα τραβήξει τηλεθέαση. Με συγχωρείτε, κ Κουναλάκη, αλλά πραγματικά, είναι πολύ λίγα τα εξαιρετικά θετικά που συμβαίνουν στη χώρα μας και που τραβάνε τηλεθέαση. Τα περισσότερα είναι αρνητικά. Τι να κάνουμε; Το ότι δεν πρωτοπορούμε σαν χώρα είναι γνωστό! Άρα δεν θα μας αναφέρουν για πρωτοπορίες! Το ότι είμαστε οπισθοδρομικοί σε πολλά πράγματα είναι επίσης γνωστό! Ε, τι περιμένετε! Για τις οπισθοδρομικές ιδιοτροπίες μας είναι που θα μας αναφέρουν! Καμμία ευθύνη δεν φέρουν!

Εκτιμώ πολύ την Καθημερινή σαν εφημερίδα, και όλους τους γράφοντες σε αυτήν. Την θεωρώ την λιγότερο στρατευμένη, και την περισσότερο αντικειμενική. Ώρες ώρες όμως, εμφανίζονται κάτι "διαμάντια" σαν το άρθρο αυτό, και η αίσθηση του να διαβάζεις μέσα σε τρεις γραμμές δέκα βλακείες μαζεμένες είναι απλά αφόρητη.

Λίγη προσοχή παρακαλώ!

Η αλήθεια για τη νοθεία στη Συνταγματική Αναθεώρηση

Τις τελευταίες μέρες το ΠΑΣΟΚ εκτόξευσε μια πολύ σοβαρή κατηγορία: ότι στην ψηφοφορία για την αναθεώρηση του συντάγματος διαπράχθηκε νοθεία από μέλη της κυβερνητικής παράταξης, ενώ παρουσίασε ένα βίντεο ως απόδειξη.

Η κατηγορία αυτή είναι πάρα πολύ βαριά, και δημιουργεί εξαιρετικά αρνητικές εντυπώσεις για την κυβερνητική παράταξη, ενώ το γεγονός ότι συνοδεύεται από βίντεο της δίνει έναν αέρα "εγκυρότητας". Ήδη, σε πρόσφατη δημοσκόπηση αποκαλύπτεται ότι η κοινή γνώμη πιστεύει τις καταγγελίες του ΠΑΣΟΚ, που σημαίνει ότι η κίνηση αυτή είχε το αναμενόμενο πολιτικό όφελος για τον Γ.Παπανδρέου.

Τίθεται όμως ένα σημαντικό ερώτημα: πρόκειται πραγματικά για νοθεία; ή μήπως είναι άλλη μια περίπτωση της γνωστής και θλιβερής τακτικής "επιλέγω μια μπερδεμένη και ομιχλώδη λήψη μιας συνηθισμένης αθώας δραστηριότητας και την ερμηνεύω όπως θέλω εγώ ενοχοποιώντας οτιδήποτε για να δημιουργήσω εντυπώσεις;"

Το ερώτημα είναι πολύ σημαντικό, γιατί περιστατικά "αληθοφανών" βίντεο που προμοτάρονται ως "αποδείξεις" ενώ στην πραγματικότητα δεν δείχνουν τίποτα το μεμπτό, είναι πάρα πολύ συχνά στην τηλεπικοινωνιακό κόσμο που ζούμε. Στις περιπτώσεις αυτές οι άνθρωποι που τα προωθούν ποντάρουν ότι η δυσπιστία του κόσμου απέναντι στα πάντα, σε συνδυασμό με το ότι ο μέσος πολίτης δεν θα καθίσει να αναλύσει το βίντεο μόνος του, θα έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα: να σπιλωθεί η φήμη του εικονιζόμενου. Θα σας θυμίσω τα "φτιαγμένα" ρεπορτάζ γνωστότατου ελληνα δημοσιογράφου που και καλά είχαν τραβηχτεί στο Αφγανιστάν και έδειχναν κάτι "τρομοκράτες", ενώ στην πραγματικότητα είχαν τραβηχτεί στο Πακιστάν και έδειχναν απλούς χωρικούς.

Για να το θέσω σε λίγο διαφορετική βάση, κι εγώ μπορώ να τραβήξω σε βίντεο τον οποιονδήποτε να κάνει κάτι αθώο (πχ τη γειτόνισσα μου να βάζει μια ταμπλέτα στο φαγητό, τον γείτονά μου να συζητάει ακατάληπτα με έναν άλλο γείτονα, κοκ) και μετά να δείξω το βίντεο σε άλλους και να τους πω "εδώ η κ. τάδε βάζει κοκαΐνη στο φαγητό, και οι δυο γείτονες μας θάβουν ασύστολα", και οι άλλοι να με πιστέψουν. Ιδίως αν δεν τους πολυχωνεύω, και στην συνάντηση απ'όπου τραβήχτηκαν τα πλάνα αρνήθηκα να πάω, παρ'όλο που ήμουν καλεσμένος, επειδή προηγουμένως τσακώθηκα άγρια μαζί τους (το ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να σαμποτάρει την αναθεώρηση του συντάγματος με το να μη συμμετέχει σε καμία από τις διαδικασίες. Ήταν, λοιπόν, πολύ βολικά "απών" από τις διαδικασίες αυτές.)

Τελικά τι είναι πιο πιθανό; Να έγινε πραγματικά νοθεία; ή μήπως το ΠΑΣΟΚ να συνεχίζει την προσπάθεια να σαμποτάρει με κάθε τρόπο μια διαδικασία την οποία ευθύς εξαρχής είχε προσπαθήσει να εμποδίσει να διεξαχθεί κανονικά; Γιατί δεν πάει τα αδιάσειστα αυτά στοιχεία στον εισαγγελέα; Μήπως γιατί δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση αποδείξεις, παρά μόνο κατασκευασμένες εντυπώσεις;

Νομίζω ότι ως πολίτες πρέπει να σκεφτόμαστε νηφάλια. Το ίδιο και ο τύπος. Ας εξετάσουμε προσεκτικά τι πραγματικά συνέβη, και τι είναι πιο πιθανόν να έχει συμβεί.

Το ΠΑΣΟΚ στήριξε τις υποψίες του για νοθεία στα εξής στοιχεία:

α) Στην αναφορά βουλευτή της ΝΔ και μέλους της εφορευτικής επιτροπής κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας ότι "βουλευτής ψήφισε εκτός γραμμής"

β) Στην κινητικότητα που υπήρξε με ψηφοδέλτια κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας, με ψηφοδέλτια να μπαίνουν μέσα σε τσέπες, να φεύγουν από το ημικύκλιο και να ξαναγυρνούν, κοκ...

Η παρατήρηση ότι "βουλευτής ψήφισε εκτός γραμμής" δεν λέει απολύτως τίποτα! Όντως, κατά τη διάρκεια της συνταγματικής αναθεώρησης, υπήρξαν βουλευτές που ψήφισαν εκτός γραμμής, με πιο κραυγαλέο παράδειγμα βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος σε πολλές διατάξεις ψήφισε αντίθετα από την επίσημη γραμμή του κόμματός του. Η παρατήρηση λοιπόν αυτή μπορεί να αναφέρεται σε έναν οποιοδήποτε βουλευτή, και φυσικά σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί ενοχοποιητικό στοιχείο για νοθεία, ούτε καν για πρόθεση περί νοθείας! Ο τρόπος επίσης που διατυπώθηκε η επίμαχη φράση δείχνει να αναφέρεται σε συγκεντρωτικά αποτελέσματα ψηφοφορίας, και όχι σε ψηφοφορία εν εξελίξει! Ειδάλλως, το όνομα του βουλευτή θα είχε αναφερθεί, αν κοίταζαν συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο. Σαν φράση, το "βουλευτής ψήφισε εκτός γραμμής" μπορεί να λεχθεί μόνο από κάποιον ο οποίος κοιτάει τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα μιας ήδη τελεσθείσας ψηφοφορίας, στην οποία διαφαίνεται ότι τα συγκεντρωτικά "ναι", "όχι", "παρών" δεν αντιστοιχούν με τη γραμμή που έδωσαν τα κόμματα.

Ως προς την "κινητικότητα", η απάντηση των εμπλεκόμενων βουλευτών ήταν ότι υπήρξε πρόβλημα στην ανάγνωση πολλών ψηφοδελτίων από το σύστημα σκάνερ στο ημικύκλιο, γι' αυτό και έπρεπε να ακυρωθούν τα ψηφοδέλτια αυτά και να συμπληρωθούν καινούργια. Μια κατάσταση που είναι συνηθισμένη σε πολλές περιπτώσεις σκαναρίσματος εκτός κοινοβουλίου, αλλά εντός κοινοβουλίου, φυσικά, για το ΠΑΣΟΚ αυτά είναι απλά "δικαιολογίες" και "συγκαλύψεις". Πόσο κοινότοπη αντιπολίτευση!

Τα άλλα κόμματα ακολουθούν εντελώς αλλοπρόσαλλη τακτική: οι βουλευτές τους που ήταν στην εφορευτική επιτροπή, δεν εντόπισαν τότε ούτε μια παρατυπία! απ' την άλλη όμως θέλουν να διατηρηθούν τα πυρά προς την κυβέρνηση, ανεξαρτήτως του αν έχουν βάση ή όχι!

Η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ στο ημικύκλιο υποστηρίζει ότι ήταν παρούσα σε ολόκληρη τη διαδικασία, και ότι όλα έγιναν νομότυπα μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια! Εξ' αιτίας αυτής της δήλωσης, ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί χαμηλό προφίλ σε όλη την αντιπαράθεση.

Ο ΛΑΟΣ ωρύεται για τα πάντα όπως πάντα, αλλά πάρα πολύ προσεκτικά δεν κατηγόρησε ούτε μια φορά την κυβέρνηση για νοθεία, παρά μόνο για ακαταστασία την ώρα της ψηφοφορίας. Ο κ Αθ.Πλεύρης του ΛΑΟΣ, που ήταν και αυτός στη εφορευτική επιτροπή της ψηφοφορίας, επί τρεις μέρες αφότου βγήκε η ιστορία δεν έκανε καμία δήλωση, φανερό σημάδι ότι και ό ίδιος τρεις μήνες τώρα δεν είχε διαπιστώσει τίποτα το μεμπτό στη διαδικασία, αλλά παρ' όλα αυτά δεν λέει και τίποτα ευθέως γιατί συμφέρει τον ΛΑΟΣ να βάλλεται η ΝΔ. Τελικά, και μόνον αφού μελέτησε το βίντεο επί τρεις μέρες, βρήκε να πει ότι ένα ψηφοδέλτιο που είχε υπογράψει ότι παρέλαβε εμφανίζεται υπογεγραμμένο από άλλον, δήλωση η οποία και αυτή έγινε για να προκαλέσει εντυπώσεις, αλλά στην πραγματικότητα το συμβάν με την ψήφο του Αρη Σπηλιωτόπουλου καλύπτεται πλήρως από την γενικότερη κατάσταση με τα ψηφοδέλτια που δεν διαβάζονταν από το σύστημα και έπρεπε να συμπληρωθούν ξανά.

Εν τέλει, τίποτα δεν αποδεικνύει τους ισχυρισμούς του ΠΑΣΟΚ. Αντιθέτως, η πράξη του ΠΑΣΟΚ να προβεί σε μια τέτοια κίνηση για να δημιουργήσει εντυπώσεις νοθείας χωρίς αποδείξεις, δημιουργεί ένα πολύ κακό προηγούμενο για το πολιτικό μας σύστημα! Το βίντεο του ΠΑΣΟΚ δεν έχει μεγαλύτερη βαρύτητα απόδειξης απ' ότι ένα βίντεο του Γ.Παπανδρέου να σφίγγει το χέρι της Condolizza Rice και λεζάντα από κάτω "ο Παπανδρέου συνωμοτεί με τον φονέα των λαών Μπους". Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά! Το ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να σκεφτεί πολύ περισσότερο πριν σπεύσει να υποβιβάσει το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης σε τέτοιο σημείο. Ειδικά όταν οι εντυπώσεις αυτές έχουν μετρήσιμο αποτέλεσμα στις δημοσκοπήσεις εις βάρος των κατηγορουμένων

Η ΝΔ, προς τιμήν της, κυρίως εξ' αιτίας του Κ. Καραμανλή και όχι κανενός άλλου, έχει επιδείξει αυτοσυγκράτηση σε ανάλογες περιπτώσεις και πολιτικό πολιτισμό. Θυμηθείτε τις εκλογές του 2000, που κρίθηκαν στο νήμα, και τις αποκαλύψεις ότι το ΠΑΣΟΚ είχε ελληνοποιήσει παράνομα δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους από την πρώην Σοβ.Ενωση τους μήνες πριν με αντάλλαγμα την ψήφο τους στις εκλογές που θα έρχονταν. Οι καταγγελίες ήταν σοβαρές και με πολύ περισσότερα κραυγαλέα στοιχεία απ' ότι ένα ομιχλώδες τυχαίο "βίντεο", η πίεση από τα στελέχη του κόμματος στον Καραμανλή να κάνει κάτι ήταν αφόρητη, αλλά εν τέλει ο Κ. Καραμανλής αποφάσισε ότι δεν άξιζε να υποβιβάσει την πολιτική αντιπαράθεση με τέτοιου είδους καταγγελίες. Αποφάσισε να τις προσπεράσει. Γιατί νομίζετε ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην ΕΕ που οι ΗΠΑ απαιτούν βίζα και δεν αρκούνται μόνο στα διαβατήρια; Ο Γ. Παπανδρέου όμως, φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν έχει τέτοιους ενδοιασμούς! Και με πολύ λιγότερα στοιχεία στο χέρι!

Για να το θέσουμε λίγο διαφορετικά, το μόνο που έχει να κάνει τώρα πια η ΝΔ, είναι όταν γίνει αντιπολίτευση να αποχωρήσει και αυτή από μια διαδικασία ψηφοφορίας, και μετά να πάρει το βίντεο της ψηφοφορίας, να το βγάλει στις ειδήσεις με λεζάντα "νοθεία", και να βαφτίσει ως ύποπτες όλες τις κινήσεις της εφορευτικής επιτροπής. Ωραίος πόλεμος! με την πολιτική μας ζωή και πρόοδο συντρίμμια στο τέλος!

Εν κατακλείδι, στοιχεία για νοθεία δεν υπάρχουν. Οι εκπρόσωποι των υπολοίπων κομμάτων στην εφορευτική επιτροπή επιβεβαιώνουν, είτε ρητά (ΣΥΡΙΖΑ), είτε σιωπηλά (ΛΑΟΣ), ότι καμιά νοθεία δεν έγινε. Το ΠΑΣΟΚ υποβίβασε σημαντικά τον πολιτικό μας πολιτισμό με αυτή την πράξη. Και το χειρότερο είναι ότι η πράξη αυτή είχε αποτελέσματα, καθώς οι δημοσκοπήσεις είναι καταδικαστικές για την ΝΔ. Είναι πολύ κρίμα που μια τέτοια χαμηλού επιπέδου ενέργεια θα έχει επίπτωση στη μελλοντική ψήφο των πολιτών.

Κρίμα, πολύ κρίμα