Τις τελευταίες μέρες τεράστια συζήτηση έχει ανοίξει στην blogoσφαιρα σχετικά με την οικονομική κρίση, και κατά πόσο οι μέρες που ζούμε αποτελούν το τέλος του καπιταλισμού, την δικαίωση του Μαρξ, κοκ.
Στις συζητήσεις αυτές εξέφρασα την άποψη ότι η οικονομία αρχίζει πια να γίνεται αντιληπτή σαν ένα φυσικό υδρο-θερμοδυναμικό σύστημα, και η μελέτη της μοιραία αρχίζει να αφήνει την κοινωνιολογία για πιο φυσικομαθηματικές αναλύσεις των κινήσεων, τις συσσωματώσεων και του καταμερισμού του πλούτου.
Υπό αυτό το πρίσμα, το να μιλά πια κανείς για τα οικονομικά με όρους σοσιαλιστικής επανάστασης είναι σαν να ακούω τον Λένιν να επιχειρηματολογεί για τη διαστολή του σύμπαντος, τη θεωρία της σχετικότητας, ή το standard model της σωματιδιακής φυσικής με όρους...προλεταριάτου!
Στην άποψη αυτοί πολλοί διαφώνησαν μαζί μου, ανάμεσά τους και ο Μ.Τσιμιτάκης, δημοσιογράφος της Καθημερινής. Παρακάτω είναι η απάντηση που του έδωσα (αυτολεξεί) στην σχετική συζήτηση στο buzz, καθώς και στο blog του N.Ξυδάκη, όπου γίνεται και η κυριότερη συζήτηση.
"Καταλαβαίνω ότι οι προερχόμενοι από κοινωνιολογικές θεωρητικές επιστήμες σιχαίνονται να "χάνουν" ένα πεδίο δραστηριοποίησής τους, τα οικονομικά, στα χέρια πιο εφαρμοσμένων μαθηματικών προσεγγίσεων, αλλά έτσι είναι η ζωή, τι να κάνουμε; Να αρνηθούμε την θερμοδυναμικότητα και μαθηματικότητα της οικονομίας μόνο και μόνο για να μην μείνουν παραπονεμένοι οι κοινωνιολόγοι και χάσουν την δουλειά τους;
Γιατί περί αυτού πρόκειται! Ποτέ δεν αποτέλεσε η όλη ιστορία σύγκρουση της επιστήμης με τον ανθρωπισμό. Αντιθέτως, το όλο ζήτημα είναι κάτι πολύ διαφορετικό και οικείο! Δεν είναι παρά ένα ακόμα κεφάλαιο στο αιώνιο ζήτημα της ανθρωπιστικής χρήσης της επιστήμης. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις την επιστήμη για καλό και για κακό. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις την διάσπαση του ατόμου για πυρηνικούς βομβαρδισμούς ή για την παραγωγή ενέργειας.
Αντίστοιχα, μπορείς να χρησιμοποιήσεις την φυσικομαθηματική φύση των οικονομικών είτε για να διοχετεύσεις τον πλούτο προς τους λίγους, είτε για να τον διοχετεύσεις προς τους πολλούς. Αυτό αποτελεί μια επιλογή. Το να αρνηθείς όμως την φυσικομαθηματική τους φύση, ομοιάζει περισσότερη με...τις αρχαίες δοξασίες-θρησκείες που πολέμησαν την επιστήμη γιατί τις έβγαζε λάθος,παρά με οτιδήποτε άλλο.
Στην πραγματικότητα, ο Μαρξισμός και η αριστερά, δεν είναι τίποτε άλλο από μια "δοξασία", ένα κοινωνιολογικό κατάλοιπο, μια "θρησκεία" με θεό την συλλογικότητα!
Guess what! Ο κόσμος έδωσε στην ιδεολογία αυτή καμιά εικοσαριά χώρες, τεράστιες εκτάσεις με πλούσιες πρώτες ύλες, τεράστιο ανθρώπινο δυναμικό! της έδωσε επί 80 χρόνια την δυνατότητα να ανταγωνιστεί με τον καπιταλισμό, και να δείξει έμπρακτα ότι αυτή είναι ικανότερη από αυτόν στο να δώσει στις μάζες ευτυχία. Επί 80 χρόνια σε όλο τον κομμουνιστικό κόσμο εκτελέστηκε ένα πρωτοφανές πείραμα για να δούμε αν ο κομμουνισμός θα ήταν αποτελεσματικότερος. Δώσαμε στην ιδεολογία αυτή πολύ χρόνο, πολλούς ανθρώπους, τεράστιες εκτάσεις με πρώτες ύλες, σχεδόν όλα όσα χρειάστηκε για να αποδείξει ότι είναι αποτελεσματικότερη. Στην πραγματικότητα αποτέλεσε ένα τεράστιο φυσικομαθηματικό πείραμα ελέγχου μιας οικονομικής ιδεολογίες-θεωρίας-δοξασίας, με μέτρο σύγκρισης μιαν άλλη, τον φιλελευθερισμό.
Περιττό να σου πω ποιος από τους δυο βγήκε νικητής, σε ποιες από τις δυο ο απλός κόσμος ζούσε καλύτερα, και ποια από τις δύο κατέρρευσε.......μόνη της!!!!
Κοινώς, η επιστήμη και το πείραμα μίλησαν. Έδειξαν ποιος είναι καλύτερος. Ο απλός κόσμος ζούσε πολύ καλύτερα στον δυτικό κόσμο απ' ότι στον ανατολικό μπλοκ Τελεία και παύλα
Το να έρχονται όλοι οι αριστεροί και μαρξιστές και να ζητάνε και άλλες χώρες, και άλλους ανθρώπους, και άλλες πρώτες ύλες, και για άλλη μια φορά κατάργηση ατομικών ελευθεριών στο όνομα της συλλογικότητας, και γενικότερα να τους δώσουμε ξανά μια "δεύτερη ευκαιρία" άλλων 80 χρόνων και εκατομμυρίων ανθρώπων για να τεστάρουν την τρελή θεωρία τους που αποδείχτηκε ανεφάρμοστη, δεν είναι τίποτε άλλο από πείσμα και εγωισμός!
Με συγχωρείτε, αλλά ποτέ δεν θα πρέπει η επιστήμη να υποκύψει στον εγωισμό, μόνο και μόνο επειδή το δεύτερο είναι ανθρώπινο και το πρώτο....δεν είναι. Guess what, και ο ορθολογισμός ανθρώπινος είναι. Και η επιστήμη από ανθρώπους φτιάχτηκε. Και το κυριότερο χαρακτηριστικό της είναι ότι προσπαθεί να βάζει την λογική πάνω από το συναίσθημα.
Εύκολα δημιουργείς συναισθήματα με κοινωνιολογικές πιασάρικες ισοπεδωτικές ρητορείες τύπου "ο απλός κοσμάκης και οι πλούσιοι τραπεζίτες που τον εκμεταλλεύονται" και να βλέπεις όλο τον κόσμο υπό το πρίσμα αυτό. Ενέχει όμως λογική η θεώρηση αυτή; ναι η όχι;
Γιατί αν κάτι τελικά έχει πει η επιστήμη, είναι το εξής: ότι ο απόλυτος φιλελευθερισμός είναι καλός στο να δημιουργεί πλούτο, αλλά όχι να τον καταμερίζει. Και ότι ο απόλυτος σοσιαλισμός είναι καλός στο να καταμερίζει τον πλούτο, αλλά όχι να τον δημιουργεί. Η απάντηση, όπως πάντα, βρίσκεται κάπου στη μέση.
Η δύναμη του φιλελευθερισμού στο να δημιουργεί πλούτο έγκειται στην ελευθερία που δίνει στους ανθρώπους να εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες που τους δίνει η ζωή, και στο να τους δίνει κίνητρο να επιχειρούν διασφαλίζοντας τους ότι θα κρατήσουν τον πλούτο που παρήγαγαν με την εξυπνάδα τους και θα τον απολαύσουν
Η αδυναμία του σοσιαλισμού έγκειται στο ότι λέει πρακτικά στον πολίτη: "όσο έξυπνος και να σαι, όσο περισσότερο και να προσπαθήσεις, όσο επινοητικός και να είσαι, ότι καλύτερο και καινούργιο παράγεις, θα στο πάρω για να το δώσω στους άλλους, και στο τέλος ότι και να κάνεις, το ίδιο εισόδημα με τους συμπολίτες σου θα έχεις, την ίδια ποιότητα ζωής, και ας είσαι πιο έξυπνος, και ας είσαι πιο διαβαστερός, και ας είσαι πιο παραγωγικός". Με μια τέτοια λογική, κανείς δεν έχει κίνητρο να παράγει και να καινοτομήσει, και έτσι δεν παράγεται περισσότερος πλούτος.
Κοινώς, ο απόλυτος φιλελευθερισμός παράγει πλούτο 100, και δίνει το 80% του πλούτου στο 20% των πολιτών και το 20% του πλούτου στο 80% των πολιτών.
Η λαϊκίστικη λογική πιστεύει ότι ο απόλυτος σοσιαλισμός διαμοιράζει αυτόν τον πλούτο των 100 δίκαια και ισομερώς στους 100 πολίτες. λάθος! Το πρόβλημα με τον σοσιαλισμό είναι ότι, εξ' αιτίας της έλλειψης κινήτρων που αυτός δημιουργεί, και την εκ φύσεως αναποτελεσματικότητα ενός συστήματος κρατικού σχεδιασμού, ο σοσιαλισμός δεν παράγει πλούτο 100, παράγει πλούτο 10! Και μετά προσπαθεί να διαμοιράσει αυτά τα 10 σε 100 πολίτες! Τι να την κάνω την δίκαιη μοιρασιά αν παράγεις 10, τη στιγμή που ο άλλος μπορεί να τα μοιράζει μεν ανισομερώς, αλλά τα μοιράζει βάσει προσπάθειας και εξυπνάδας, και μοιράζει δέκα φορές περισσότερα; Τελικά ποιος είναι προτιμότερος;
Εν τέλει η λύση είναι κάπου στη μέση. Ένα μίγμα φιλελυθερισμού και κοινωνικών μεταβιβάσεων. Σαφέστατα όμως πρέπει να τείνει περισσότερο προς τον φιλελευθερισμό, γιατί έτσι παράγεται περισσότερος πλούτος, ο οποίος και πρέπει κατά προτεραιότητα να απονέμεται στους εξυπνότερους και τους πιο δουλευταράδες.
Από κει και πέρα, ένα φιλελεύθερο σύστημα χρειάζεται χειρισμό, για να αποφύγει τις υπερβολές και τις τρομερές ανισότητες, γιατί και αυτές βλάπτουν. Πρέπει να το κάνεις, όμως, χωρίς να βλάψεις την παραγωγή πλούτου.
Εν τέλει, διαπιστώνουμε ότι το σύστημα αυτό είναι ένα θερμοδυναμικό-υδροδυναμικό σύστημα, ένα υδραυλικό σύστημα μεταφοράς και συγκέντρωσης-αποκέντρωσης του χρήματος-παραγωγής-πλούτου. Όλο και περισσότερο ανακαλύπτουμε ότι αυτό το σύστημα κυβερνάται από φυσικούς νόμους τους οποίους σιγά σιγά ανακαλύπτουμε, και τους οποίους όχι μόνο οι επιχειρήσεις, αλλά και οι αρχές χρησιμοποιούν για να ελέγξουν το σύστημα προς όφελος αυτών που κρίνουν ότι πρέπει να το πράξουν.
Μέσα σε όλο αυτό το πλέγμα, το να κάθομαι και να συζητάω για αριστερές "θρησκείες" ξεπερασμένες, τεσταρισμένες και απορριφθείσες από τεράστια οικονομικά πειράματα ανα τις δεκαετίες, αποτελεί οπισθοδρόμηση εφάμιλλη της παραίτησης της επιστήμης για χάρη του παγανισμού και του δωδεκάθεου!"
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου